sielanka

Wszystko zaczęło się na ulicy domów jednorodzinnych. Spacerowałem z nim, całkiem blisko siebie. Było cudownie, rozmowa przebiegała tak lekko, tak jakby to był ktoś stworzony dla mnie, może moje drugie ja - nie, nie, to raczej byśmy się kłócili. 

On był inny, delikatny, ale zarazem silny. Odważny, ale nie emanujący swą odwagą. O czym rozmawialiśmy nie pamiętam, trochę o tym kogo szukamy, co chcielibyśmy w życiu osiągnąć, jak kierować swoją drogę by było fajnie i przyjemnie. Było też o tym kogo nie szukamy. W tej sielance zapomnieliśmy się z deka, że jest dzień jasny, słoneczny i ciepły jak na tę porę roku. W amoku połączyliśmy ręce, to było zbyt lekkomyślne posunięcie. 

 Ludzie się patrzyli, docierały komentarze, nie koniecznie miłe tj. pedały, co to k***a ma być, ktoś splunął. Ale mimo wszystko dalej szliśmy za rękę. Budował nas wzajemny uśmiech i spojrzenie. Gdy opuściliśmy jedną uliczkę skręcając w drugą po przeciwnej stronie chodnika widać było grupkę dzieciaków, nie pamiętam, chłopców, czy też dziewczynki, to co pamiętam to ich słowa: o patrzcie, to chyba geje. Reakcja krótka i chwilowa. 

My dalej szliśmy, gdy podbiegł chłopak krzycząc i obrażając mnie. Poznałem go, spotkałem się z nim kilka razy, ale sensu nie było, różne światopoglądy, oczekiwania względem drugiego człowieka. Wyzywał, obrażał moje nerwy puściły i takim oto sposobem dorobił się w nos. Upadł na chodnik, a ja z zdenerwowania i amoku??? zostawiłem go idąc dalej z nowym chłopakiem. Obejrzałem się jeszcze, tam już wielu gapiów, ktoś zaczął za nami biec, było ich kilku, nowy choć z pozoru delikatny swoją postawą jakoś łagodził sytuację. 

Co było dalej tego nie wiem, bo się obudziłem. 

Pierwszy raz miałem taki sen. Zdziwiłem się, bo nigdy takie szaleństwa mi się nie śniły.